- Odwiedziny: 529925
- Do końca roku: 227 dni
- Do wakacji: 34 dni
ZESPÓŁ SZKOLNO-PRZEDSZKOLNY NR 1 W NISKU Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 i Przedszkole nr 2
-
Statystyki
POŻEGNANIE Ś.P. EUGENIUSZA MAZURA
„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić...
tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”
Ks. J. Twardowski
Pogrążona w smutku Rodzino Zmarłego, czcigodni księża, znajomi, nauczyciele, absolwenci oraz uczniowie Szkoły Podstawowej w Nisku Podwolinie.
Żegnamy dziś wychowawcę wielu pokoleń nauczycieli, dzieci i młodzieży, wspaniałego i po prostu dobrego człowieka, który niemal całe życie zawodowe spędził wśród naszej społeczności. Podwolina była małą ojczyzną Zmarłego, dla której wraz z żoną poświęcił wiele pracy i energii.
Rozwój oświaty na naszym osiedlu był mu szczególnie bliski.
W sprowadzonym ze Stalowej Woli baraku przy ogromnym wsparciu i zaangażowaniu lokalnej społeczności utworzył szkołę podstawową, którą kierował od 1958 i tę funkcję pełnił przez 25 lat.
Będąc kierownikiem nieustannie zabiegał o poprawę warunków pracy i nauki w szkole. Jego działalność przypadała na trudne lata Polski Ludowej, jednak potrafił znaleźć sposób na właściwe nauczanie i wychowanie. W jego słowniku nie istniał zwrot: „to jest niemożliwe” i tak z jego inicjatywy 1969 roku powołano Komitet Budowy Szkoły, a dzięki współpracy z rodzicami i środowiskiem lokalnym po 10 latach budowy oddano nowy budynek szkoły, która stała się nie tylko placówką edukacyjną, ale także placówką kulturalną skupiającą wokół swych działań całą społeczność.
W pamięci swoich wychowanków pozostał człowiekiem serdecznym, wrażliwym, bardzo dobrym nauczycielem i wychowawcą.
Uczniów i pracowników tratował jak własną rodzinę. Był dla nich jak ojciec – wymagający, ale serdeczny, uczył pokory, szacunku i mądrości życiowej. Zawsze była wzorem pracowitości , człowiekiem wielkiego serca.
Zmarły Pan Eugeniusz Mazur w zawodzie nauczyciela przepracował ponad 40 lat i chociaż przeszedł na zasłużoną emeryturę, zawsze pamiętał o naszej szkole, która przez wiele lat była nie tylko jego miejscem pracy, ale również zamieszkania. Wraz z żoną żywo interesował się szkolnym życiem. Cieszyły go wszystkie sukcesy, zmiany na lepsze, martwiły sprawy trudne.
Nieodżałowanej pamięci Pan Eugeniusz Mazur na zawsze pozostanie cząstką naszej historii. Niech spoczywa w pokoju.