ZESPÓŁ SZKOLNO-PRZEDSZKOLNY NR 1 W NISKU Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 i Przedszkole nr 2

POŻEGNANIE Ś.P. EUGENIUSZA MAZURA

„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania.

Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić... 

tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,

 że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”

Ks. J. Twardowski

Pogrążona w smutku Rodzino Zmarłego, czcigodni księża, znajomi, nauczyciele, absolwenci oraz uczniowie Szkoły Podstawowej w Nisku Podwolinie.  

Żegnamy dziś wychowawcę wielu pokoleń nauczycieli, dzieci i młodzieży, wspaniałego i po prostu dobrego człowieka,  który niemal całe życie zawodowe spędził wśród naszej  społeczności. Podwolina była małą ojczyzną Zmarłego, dla której  wraz z żoną poświęcił wiele pracy i energii.

Rozwój oświaty na naszym osiedlu był mu szczególnie bliski.
W sprowadzonym ze Stalowej Woli baraku przy ogromnym wsparciu i zaangażowaniu lokalnej społeczności utworzył szkołę podstawową, którą kierował  od 1958 i tę funkcję pełnił przez 25 lat. 

Będąc kierownikiem nieustannie zabiegał o poprawę warunków pracy i nauki w szkole. Jego działalność przypadała na trudne lata Polski Ludowej, jednak potrafił znaleźć sposób na właściwe nauczanie i wychowanie. W jego słowniku nie istniał zwrot: „to jest niemożliwe” i tak z  jego inicjatywy  1969 roku powołano Komitet Budowy Szkoły, a dzięki współpracy z rodzicami i środowiskiem lokalnym po 10 latach  budowy oddano nowy budynek szkoły, która stała się nie tylko placówką edukacyjną,  ale także placówką kulturalną skupiającą wokół swych działań całą społeczność. 

W pamięci  swoich wychowanków pozostał człowiekiem serdecznym, wrażliwym, bardzo dobrym nauczycielem i wychowawcą.

 Uczniów i pracowników tratował jak własną rodzinę. Był dla nich jak ojciec – wymagający, ale serdeczny, uczył pokory, szacunku i mądrości życiowej. Zawsze była wzorem  pracowitości , człowiekiem wielkiego serca.

            Zmarły Pan Eugeniusz Mazur w zawodzie nauczyciela przepracował ponad 40 lat i chociaż przeszedł na zasłużoną emeryturę, zawsze pamiętał o naszej szkole, która przez wiele lat była nie tylko jego miejscem pracy, ale również zamieszkania. Wraz z żoną żywo interesował się szkolnym życiem. Cieszyły go wszystkie sukcesy, zmiany na lepsze, martwiły sprawy trudne.

Nieodżałowanej pamięci Pan Eugeniusz Mazur na zawsze pozostanie cząstką naszej historii. Niech spoczywa w pokoju.